Opis filmu

Film powstał do muzyki wybitnego XX-wiecznego kompozytora awangardowego Karlheinza Stockhausena. Quayowie, miłośnicy Stockhausena (w 1973 roku, w ramach jednego z pierwszych zleceń, zaprojektowali okładkę do tomu rozmów z kompozytorem), przyjęli propozycję w ciemno. Kompozycja, którą słychać w filmie, to Zwei Paare (napisana w 1991 roku do opery Freitag). Główną bohaterką In Absentia jest Emma Hauck (1878–1920), pacjentka szpitala psychiatrycznego w Heidelbergu. Quayowie zetknęli się z jej listami w kolekcji Hansa Prinzhorna. W listach do męża Hauck pisała obsesyjnie, gęsto, jedno na drugim, pojedyncze zdanie – „Herzenschatzi komm” („kochanie, przyjdź”). Dzięki muzyce Stockhausena, kompozycjom świetlnym, montażowi, przytłaczającym zbliżeniom, Quayom udało się – na tyle, na ile to możliwe – oddać stan psychiczny bohaterki. Montaż w In Absentia „był w całości zasugerowany przez dynamiczne zmiany tempa muzyki Stockhausena. Dochowaliśmy wierności każdej nucie. Muzyka Stockhausena dyrygowała każdym aspektem scenariusza, który dosłownie rozwijał się przed nami każdego dnia na zasadzie zupełnej improwizacji” – mówili bracia Quay.

Jakub Mikurda

Informacje o reżyserze

Bracia Quay

Ur. w 1947 roku w Filadelfii, USA. Są bliźniakami. Studiowali w Filadelfii, kontynuowali naukę w Royal College of Art w Londynie, gdzie w latach 70. reżyserowali swoje pierwsze krótkie metraże. W latach 80. produkowali reklamówki telewizyjne (dla Honeywell, Walkers Crisps i Dulux Wood Protection), wideoklipy (najsłynniejszy - do piosenki Petera Gabriela Sledgehammer) i animacje, które przyniosły im popularność - Gabinet Jana Švankmajera, Ulica krokodyli. W 1995 odbyła się premiera ich pierwszego filmu fabularnego Instytut Benjamenta, nagrodzonego Bronze Horse w Sztokholmie oraz nagrodą jury na festiwalu Fantasporto. Kolejny pełnometrażowy film aktorski braci to Stroiciel trzęsień ziemi. W swojej twórczości inspirują się literaturą, szczególnie prozą Bruno Schulza, ostatnio Stanisława Lema.

Stopka