Dumont nie raz już zaskakiwał swoich fanów. Ma swój niepodrabialny, rozpoznawalny styl, ale lubi eksperymentować i bawić się konwencjami. Kto widział genialną „Ludzkość”, pewnie nie spodziewał się pornograficznego „Twentynine Palms”. Kto z tej ostatniej projekcji wyszedł, trzaskając drzwiami, mógł odetchnąć, śledząc religijne rozterki bohaterki „Hadewijch”. I kto by pomyślał, że zwolennik naturszczyków zaangażuje w „Camille Claudel” Juliette Binoche?

Tym razem Dumont przeszedł samego siebie. Nakręcił dla telewizji komedię rozgrywającą się na północy Francji, w krainie zamieszkanej przez Ch’timi. Tak, to już było. Ale Dumont nie zamierza pojedynkować się z Danym Boonem. Jego komedia jest tak samo „dumontowska” jak wszystkie pozostałe jego filmy. Znów zaangażował naturszczyków, od których nie można oderwać wzroku, i zbudował film z obrazów, które są piękne nawet, gdy są brzydkie.

Wszystko zaczyna się od znalezienia w starym bunkrze nieżywej krowy nafaszerowanej ludzkimi zwłokami. Śledztwo w tej sprawie prowadzi niezbyt rozgarnięty kapitan van der Weyden, a jego z kolei śledzą miejscowe dzieciaki, czyli niesforny mały brzydal Quinquin ze swoją bandą.

Ludzki i krowi trup ściele się gęsto, sprawa komplikuje się coraz bardziej, a publiczność chichocze. Czasem tylko śmiech więźnie w gardle, bo Dumont swoim zwyczajem nie szczędzi brutalnych scen i równie brutalnych wniosków. W małym, sielskim miasteczku króluje rasizm, zazdrość i zdrada.

Iwona Sobczyk

„Mały Quinquin”

Dziś, godz. 19.15, Kino NH 7

3 sierpnia, godz. 15.30, Kino NH 7