– A kim jestem?

– Pan jest Bruno Dumontem!

– No, nareszcie! – Detektyw zdjął silikonową maskę. Blondynka miała rację, to Bruno Dumont. – Jeszcze jedna łyżeczka i musiałbym ściągać to niby przypadkiem. Planowałem zahaczyć twarzą o kok szanownej pani.

– I znowu byłby krzywy.

Widzowie nie wierzyli oczom i uszom. Szczypali się w dłonie, dawali sobie nawzajem pobudzające plaskacze. Tymczasem na ekranie ostatnia, czternasta łyżeczka, tym razem animowana, odezwała się tymi słowy:

– Dzień dobry. Wzięli państwo udział w zdjęciach do nowohoryzontowego filmu kryminalnego. W sali kinowej umieściliśmy czternaście kamer. Na przykład w koku. Reżyserią zajął się stojący przed państwem Bruno Dumont. – Rozległy się brawa. – Ja już będę zmykać, resztę wyjaśni Bruno. Do widzenia. – Łyżeczka zamieniła się w UFO i odleciała w kierunku Jowisza.

Bruno Dumont podszedł do trupa. – Oczywiście nie było żadnego morderstwa. To kukła, podgrzewana baterią do temperatury 36,6 stopnia Celsjusza. Jej projektantem jest obecny na festiwalu Janusz Król. Materiał filmowy zarejestrowany przez ukryte kamery zostanie przeze mnie zmontowany i zaprezentowany na kolejnym Międzynarodowym Festiwalu Filmowym T-Mobile Nowe Horyzonty, liczę na udział w Międzynarodowym Konkursie Filmów o Sztuce. Dziękuję za wspólną pracę. We foyer czeka na państwa producent filmu Roman Gutek oraz drobny poczęstunek.

– A co ze strzałem? – dociekał krytyk filmowy.

– Rudzielec to aktor, strzelałem ślepakami, a do okularów doczepiona była przezroczysta dla nieuzbrojonego oka nitka. O projekcie wiedziała również wolontariuszka. Ostatnie ujęcie z filmu o łyżeczce zostało podmienione. Proszę o wyrozumiałość – zwrócił się do reżysera.

– Wspaniale! – wyrwał się reżyser.

Jak nietrudno się domyślić, zachwytom, podziękowaniom i gratulacjom nie było końca. Skromny bankiet zamienił się w imprezę, jakiej Arsenał nie widział, blondynka z kucharzem żyli długo i szczęśliwie, a krytyk filmowy i reżyser zrobili razem w ciągu dekady czternaście filmów.

Koniec.

Łukasz Jakubowski