W tle 24-osobowy chór, wokół pomagierzy za konsoletami i miniorkiestra z instrumentami, jakich nie ma w podręcznikach do muzyki. Na środku malutka postać w opalizującej od reflektorów peruce. Wyobraźmy sobie, że pod nogami nie ma błota oraz że napierający tłum nie próbuje skompresować naszego ciała. Ustalmy: nawet jeśli widzieliśmy już tę islandzką czarodziejkę na żywo, zadzierając głowę w stronę oddalonej sceny, czyż nie cudownie byłoby odświeżyć to wspomnienie w wysokiej rozdzielczości?

Nick Fenton i Peter Strickland jako jedni z nielicznych zarejestrowali performance Björk, która wielokrotnie prosi o nienagrywanie występów, zachęcając do zabawy na żywo, a nie przed ekranem cyfrówki. Ich materiał, o który zabiegają liczne festiwale, jest mało nowohoryzontowy, bo jest ekskluzywnym, można by rzec – projektem o multipleksowym potencjale.

Nie trzeba do tego filmu przekonywać, bo tylko Björk potrafi śpiewać o płytach tektonicznych przy dźwiękach transformatora Tesli, sprawiając, że można do tego tańczyć. To widowisko, na którym każdy fan chciałby się znaleźć, a w kinie można poudawać, że się na nim jest.

Natalia Kaniak

„Björk: Biophilia Live”

Dziś, godz. 15.45, Kino NH 1

Jutro, godz. 19.00, Kino NH 1