Czworonogi stopniowo się zbliżają, klasyczna muzyka i ujęcia w zwolnionym tempie tylko wzmagają napięcie. Otwierająca sekwencja sadza nas od razu na krawędzi fotela.

Wprowadzenie przywodzi na myśl kino katastroficzne i horrory o końcu cywilizacji. Ten dramatyczny zabieg reżyser Kornél Mundruczó wykorzystuje, by dać nam znać, że ze światem przedstawionym jest coś nie tak. Podobnie jak kino gatunku podskórnie oddaje niepokoje publiki, tak „Biały Bóg” opowiada o politycznych decyzjach, które piętnują i wykluczają całe grupy społeczne. Tu tą napiętnowaną grupą są kundle, znienawidzone przez wszystkich, opodatkowane przez państwo. Metafora jest celnym komentarzem do kontrowersyjnych decyzji podejmowanych przez prawicowe rządy w centralnej i wschodniej Europie.

Kilkunastoletnia Lily ze swoim psem Hagenem zmuszona jest wprowadzić się do ojca, który nie jest miłośnikiem zwierząt. Kiedy życzliwy sąsiad donosi do władz, opiekun dziewczynki zwyczajnie zostawi czworonoga na ulicy. Rozpoczyna się długa podróż kudłatego bohatera przez stolicę Węgier. Pies trafi do schroniska, a potem do podejrzanego typka, który zmieni go w maszynę do zabijania. Inteligentne zwierzę będzie umiało zjednoczyć watahę bezpańskich zwierząt, doprowadzając miasto na skraj chaosu.

„Biały Bóg”, niczym Lili uwodząca swoją muzyką sforę psów, zaczarował jury i publiczność w Cannes. Film otrzymał główną nagrodę w prestiżowym Un Certain Regard, a pies Hagen, grany przez Bodiego i Luka, został wyróżniony tytułem Psiej Palmy. Tytuł powinien zostać rozdzielony równo wśród dwustu pięćdziesięciu czworonogów, które pojawiły się w filmie. Żaden z nich nie ucierpiał, ale także żaden nie został wygenerowany cyfrowo.

Radek Folta

„Biały Bóg”

Dziś, godz. 13.15, Kino NH 7

2 sierpnia, godz. 16.15, Kino NH 9