Scenarzysta, autor opracowania plastycznego, reżyser filmów animowanych, artysta plastyk, producent, pedagog. Urodził się 14 stycznia 1942 roku w Sołtysach k. Wielunia. Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1967), gdzie uczył się w Pracowni Filmu Animowanego, którą od 1981 prowadzi. Wykładowca na wielu uczelniach filmowych, m.in. w Vancouver, Londynie i Bombaju. Uprawia także grafikę. Od 1970 związany z Studiem Filmów Animowanych; od 1992 również producent swoich filmów. Współorganizator i kierownik Międzynarodowych Warsztatów Filmu Animowanego w Krakowie.

W kadencji 1994-1997 wiceprezydent Association Internationale du Film d’Animation (ASIFA). Laureat licznych nagród za twórczość plastyczną i filmową, m.in.: I Nagrody na Festiwalu „Wiosna Opolska” (1970), Nagrody Miasta Krakowa (1982), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w dziedzinie filmu animowanego (1985), Nagrody Wojewody Krakowskiego za osiągnięcia twórcze w dziedzinie filmu animowanego i działalności pedagogicznej (1993), Bronze Award MTV (1994), Nagrody Holland Animation Film Festival w Utrechcie (1996), Nagrody Miasta Krakowa za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury (1996), Specjalnego Złotego Dinozaura za łączenie działalności artystycznej i pedagogicznej na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym „Etiuda” w Krakowie (2003) oraz licznych nagród festiwalowych. (polishshorts.pl)

"Jerzy Kucia to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych artystów światowej animacji. Nad każdym ze swych filmów pracuje bardzo długo, dopieszczając mozolnie najmniejszy nawet szczegół. Efekt zawsze jest imponujący, czego dowodem istna lawina festiwalowych nagród, jaka na te filmy spada. To nie są typowe opowieści z przejrzystą fabułą (wyjątek stanowią znakomite "Refleksy" - przejmująca historia walki na śmierć i życie dwóch owadów, przedstawiona w przyczynowo-skutkowej formule), a raczej eseje filozoficzne, poświęcone sprawom najważniejszym w życiu każdego z nas - prawdzie, uczuciom, etosowi pracy (m.in. "Powrót", "Winda", "Odpryski", "Parada", "Strojenie instrumentów"). Mieszają się w nich czasy - teraźniejszy z przeszłym, wspomnienia z marzeniami, jawa ze snem, proza dnia codziennego z poezją minionych chwil. Kucia udowadnia, że w animacji nie ma rzeczy niemożliwych, jeśli tylko ma się talent, wyobraźnię i umiejętności. Ruchome kolaże plastyczne, bo tym w istocie są jego filmy, to już nie typowe filmy animowane, do jakich jesteśmy przyzwyczajeni, a animowane dokumenty, wnikliwie penetrujące dotąd niezapoznane tereny. Dokumenty ludzkich wnętrz." (Jerzy Armata, www.sfp.pl)

"Lata siedemdziesiąte to okres spektakularnych osiągnięć założonego przez Urbańskiego Studia Filmów Animowanych w Krakowie. Debiutujący tam twórcy, przede wszystkim Ryszard Czekała (Syn, 1970; Apel, 1972) i Jerzy Kucia (Powrót, 1972; Winda, 1973; W cieniu, 1975; Szlaban, 1976; Refleksy, 1979), zaproponowali zupełnie nową koncepcję kina animowanego, czerpiącego tematy ze zwykłego życia i opartego na bardzo wyrazistej plastyce inspirowanej fotografią." (Marcin Giżycki, culture.pl)

"Jest jednym z najchętniej zapraszanych na międzynarodowe festiwale polskich filmowców. To, że zajął się animacją wynikło - jak twierdzi - po części z przypadku. Na ostatnim roku malarstwa i grafiki w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych z ciekawości zajrzał do pracowni filmu animowanego. Wciągnęło go to na tyle, że nie skończyło się na jednym ćwiczeniu. Uznał, że animacja to dla niego, malarza, znakomita forma wypowiedzi, bo wzbogaca obraz o ruch i dźwięk. - Moje filmy wywodzą się z plastyki. Wywodzą się także z pogranicza literatury. Nigdy nie czerpałem z tradycji filmu animowanego - często powtarza w wywiadach.

W materiałach przygotowanych przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich na przegląd "55 lat animacji polskiej" napisano, że Jerzy Kucia jest zapewne najkonsekwentniejszym polskim twórcą filmów animowanych. Poczynając od swojego debiutu z 1972 roku, czyli Powrotu, konstruuje filmy, w których monotonne czynności bohaterów przeplatają się z przebłyskami wspomnień. W tych niespiesznych filmach nie ma konwencjonalnej narracji, są ciągi obrazów zawieszonych między jawą i snem. Trudno się nie poddać ich hipnotycznej sile. Jego animacje, jak napisał niegdyś krytyk filmowy Jerzy Wójcik, odbiera się okiem, uchem i sercem." (portalfilmowy.pl)

Filmografia:

1972 Powrót

1973 Winda

1975 W cieniu

1977  Szlaban

1978 Krąg

1979 Okno

1979 Refleksy  

1980 Wiosna

1982 Źródło

1984 Odpryski

1986 Parada

1987 Academy Leader Variations

1992 Przez pole

2000 Strojenie instrumentów