Roman Gutek, dyrektor MFF T-Mobile Nowe Horyzonty poleca filmy z programu festiwalu, których nie można pominąć:

Norte, koniec historii, reż. Lav Diaz, Filipiny, 2013

tym razem reżyser mierzy się z wielkimi tematami: wina, sprawiedliwość, natura zła, przeznaczenie, miłość pokazując krzyżujące się losy kilku bohaterów skonfrontowanych z dramatycznymi i przełomowymi wydarzeniami. Całość sfotografowana w hipnotyzujących, charakterystycznych dla Diaza długich ujęciach. Mimo czterech godzin, ogląda się świetnie. Według brytyjskich krytyków z „Sight & Sound” najlepszy film tegorocznego Cannes.    

Shirley - wizje rzeczywistości, reż. Gustav Deutsch, Austria, 2012

Deutsch - austriacki reżyser filmów eksperymentalnych - ożywia na ekranie kilkanaście obrazów Edwarda Hoppera, wybitnego amerykańskiego malarza, pracującego w pierwszej połowie XX wieku i tworzy na ekranie spekulację na temat życia w Hopperowskiej Ameryce w latach1930 – 1960. Jeden z ciekawszych filmów ubiegłego roku.

The Story of Film - odyseja filmowa, reż. Mark Cousins, Wlk. Brytania, 2011

złożona z 15 godzinnych epizodów osobista opowieść o kina autorstwa Marka Cousinsa - irlandzkiego  reżysera, krytyka filmowego i miłośnika filmu. Piękna, pełna pasji, wolna od fachowego żargonu i przeznaczona dla niewtajemniczonych, głównie młodych widzów, opowieść o kinie (a nie historii kina!). Reżyser przyjedzie do Wrocławia i podzieli się swoją pasją z festiwalową publicznością. Na festiwalu dwa inne filmy Cousinsa.

Camille Claudel, 1915, reż. Bruno Dumont, Francja 2013

film inspirowany tragicznym życiem francuskiej rzeźbiarki i kochanki Rodina. Akcja filmu rozpoczyna się w 1915 roku, kiedy wysłana przez rodzinę do szpitala psychiatrycznego Claudel czeka na odwiedziny swojego brata, Paula. Rzeźbiarka spędziła w odosobnieniu 30 lat, definitywnie zrywając ze sztuką. W roli głównej Juliette Binoche. Film ma najlepsze cechy kina Dumonta.

Historie rodzinne, reż. Sarah Polley, Kanada, 2012

reżyserka po raz kolejny podejmuje temat skomplikowanych międzyludzkich więzi. Tym razem zrealizowała bardzo osobisty eksperymentalny dokument, poświęcony poszukiwaniom tożsamości własnego ojca. Powstał intymny portret wielopokoleniowej rodziny, żyjącej  pomiędzy wygodnym mitem, a kłopotliwą prawdą. Czy po latach można jeszcze do niej dotrzeć?

White Epilepsy, reż. Philippe Grandrieux, Francja, 2012

ulubieniec festiwalu i jego dyrektora, reżyser pokazywanych na NH filmów Sombre, Jeziora i Masao Adachi… tym razem na pograniczu instalacji i eksperymentu. Widać tylko jedno ciało, niewyraźne, rozmazane, w mroku i drgawkach. Zapis fizyczności, prowokacja widza, metafizyczność? - to cytat z festiwalowego programu: nic dodać, nic ująć.

Schrei 27, reż. Diamanda Galás, Davide Pepe, Wlk. Brytania,  2011

Diamanda Galás jest jedną z najbardziej oryginalnych i niezwykłych artystek ostatnich dziesięcioleci: wokalistka, śpiewaczka operowa, wirtuozka fortepianu, kompozytorka, performerka, artystka multimedialna i audiowizualna. W przeddzień koncertu na festiwalu, artystka pokaże trwający 27 minut film, który jest surrealistycznym, gotyckim dziełem opartym na jej radiowych i scenicznych pracach.

Na los szczęścia, Baltazarze, reż. Robert Bresson, Francja, 1966,

najbardziej ekstremalna realizacja postulatów zwolenników czystego kina: ekspresja filmowa rygorystycznie doprowadzona do ascezy,  zamiast aktorów - naturszczycy - modele, a w tytułowej roli… osioł. Przeżywając ciąg mniej lub bardziej przykrych przygód, szlachetnie wyglądający bohater obnaża zwierzęcą stronę natury ludzkiej. Niekwestionowane arcydzieło lat 60.

Goto - wyspa miłości, reż. Walerian Borowczyk, Francja, 1968

jeden z najciekawszych i najbardziej oryginalnych filmów Borowczyka. Artysta czerpie inspiracje ze sztuki surrealistycznej i teatru absurdu. Tworzy alegorię państwa totalitarnego. Goto - wyspa miłości jest w moim odczuciu dla sztuki filmowej tym, co dzieła Eugène Ionesco i Samuela Becketta dla literatury.

Hitler, film z Niemiec, reż. Hans-Jürgen Syberberg, RFN, Francja, Wielka Brytania 1977

najgłośniejszy i najbardziej kontrowersyjny, oniryczno – kolażowo - operowy film Syberberga, ukazuje Hitlera jako zborową projekcję Niemców, w której realizowały się ukryte pragnienia podboju, dominacji i masowego narodowego spektaklu.

Złota Dziesiątka Joanny Łapińskiej

Złota Dziesiątka Urszuli Śniegowskiej

Złota Dziesiątka Jana Topolskiego

Złota Dziesiątka Magdaleny Sztorc

Złota Dziesiątka Ewy Szabłowskiej

Złota Dziesiątka Agnieszki Szeffel

Złota Dziesiątka Jana Naszewskiego

Złota Dziesiątka Marcina Pieńkowskiego