Peter Tscherkassky i Eve Heller należą do najbardziej znanych na świecie twórców realizujących filmy techniką found footage. Pochodzący z Austrii Tscherkassky (również historyk i teoretyk kina) był bohaterem retrospektywy na 12. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu.

W grudniowym numerze miesięcznika "Kino" Kuba Mikurda rozmawia z twórcami:

"Peter Tscherkassky: Niemal od początku zajmowałem się filozofią i interesowałem się teorią filmu. Kiedy czytam albo piszę tekst teoretyczny, w głowie pojawiają mi się obrazy. Na każdą teorię, nawet najbardziej abstrakcyjną, reaguję pomysłami wizualnymi, które ją potwierdzają albo wchodzą z nią w spór. Tak było choćby w przypadku Le signifiant imaginaire (Wyobrażonego znaczącego) Christiana Metza, które zainspirowało film Tabula rasa. Teoria Metza nie działała w przypadku obrazu abstrakcyjnego - Metz zakładał, że by móc utożsamić własne spojrzenie ze spojrzeniem kamery, z tym, co/kto tworzy znaczenie, potrzebny jest realistyczny, rozpoznawalny obraz. Tymczasem kiedy obraz staje się abstrakcyjny, utożsamienie przestaje być możliwe - pojawia się autor. Widz nie może wejść w pozycję twórcy znaczenia, kiedy zdaje sobie sprawę z obecności autora. Dlatego też Metz odrzucał kino awangardowe, uznawał je za intelektualny snobizm. Ale to bzdura. W ten sposób bronił po prostu swojej teorii.

Eve Heller: Kiedy zaczęłam studiować film, czytałam autorów takich jak Pudowkin i Eisenstein. Zajmowałam się kinem eksperymentalnym, początkowo tylko amerykańskim. Interesowały mnie kwestie związane z percepcją filmu, jego naturą, z próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest film - co znów rzutowało na bardziej ogólne, filozoficzne kwestie związane z poznaniem czy problemami egzystencjalnymi. Kiedy pracuję nad filmem, w mojej wyobraźni toczy się rodzaj dialogu. Pojawiają się takie tematy jak relacja reprezentacji i rzeczywistości, konstruowanie znaczenia, czy czasowy wymiar filmu - fakt, że to, co widzimy na ekranie, jest określone przez to, co już było i przez to, co dopiero nadejdzie."

Polecamy!