English

Aujourd'hui (Tey) reż. Alain GomisAujourd'hui (Tey) reż. Alain Gomis
Ciekawostki z przestrzeni NH
09 lutego 2012
Powstania i przełomy na Berlinale 2012

Publiczność rozpoczynającego się dzisiaj 62. MFF w Berlinie (9 - 19.02.2012) w programie awangardowej sekcji Forum obejrzy m.in. film Przemysława Wojcieszka Sekret, którego koproducentem jest Stowarzyszenie Nowe Horyzonty. A co w konkursie głównym festiwalu?

Cesare deve morire (Caesar Must Die) reż. Paolo & Vittorio Taviani (Włochy)

Tadeusz Sobolewski: „Spośród bardziej znanych nazwisk w konkursie są tylko dwa - włoscy klasycy kina zaangażowanego, bracia Taviani z filmem Cezar musi umrzeć o przedstawieniu Juliusza Cezara Szekspira w rzymskim więzieniu i i Chińczyk Wang Quan'an, laureat Złotego Niedźwiedzia za Wesele Tui, z Białym jeleniem, adaptacją powieści Chen Zhongshi, przez długie lata zakazanej w Chinach ze względu na otwarte opisy seksu. Ten film obok filmów Mendozy i Edwina wymieniany jest jako jeden z faworytów konkursu.”

Aujourd'hui (Tey) reż. Alain Gomis (Francja, Senegal)

Historia mężczyzny powracającego do rodzinnego miasta po latach spędzonych w Ameryce, w głównej roli wystąpił Saül Williams, utalentowany aktor, muzyk i poeta.

Jayne Mansfield's Car reż. Billy Bob Thornton (USA, Rosja)

Tadeusz Sobolewski: „Ważnym punktem konkursu może być Samochód Jayne Mansfield, produkcja - rzadkość - amerykańsko-rosyjska, w reżyserii i z rolą główną ciekawej postaci niezależnego kina kojarzonego z Jarmuschem (grali nawzajem w swoich filmach) Billa Bona Thorntona. Jego film nie jest biografią pin-up girl o słynnym biuście, która zginęła w wypadku samochodowym w 1967 - dzieje się nieco później, gdy protesty przeciwko wojnie wietnamskiej ogarnęły południowe stany.”

A moi seule (Coming Home) reż. Frédéric Videau (Francja)

Bohaterką filmu jest młoda dziewczyna, która mierzy się z nagle odzyskaną wolnością – porwana w dzieciństwie, osiem lat spędziła w zamknięciu.

Rebelle (War Witch) reż. Kim Nguyen (Kanada)

Tadeusz Sobolewski: „W Rebelle, filmie zrealizowanym w Kongu-Kinszasie przez pracującego w Kanadzie Kim Nguyena, główną rolę dziewczynki, dziecka ulicy zwerbowanego przez partyzantów i uczonego zabijania, gra miejscowa trzynastolatka, której prawdziwy życiorys przekracza filmową fikcję.”

Les adieux à la Reine (Farewell My Queen) reż. Benoït Jacquot (Francja)

Janusz Wróblewski: „Otwierający festiwal Les adieux à la Reine to epickie widowisko z akcją rozgrywającą się w Wersalu, poświęcone ostatnim dniom Rewolucji Francuskiej 1789 r. Powstało na podstawie bestselerowej książki Chantal Thomas. (...) Historyczne wydarzenia wielokrotnie ukazywane w kinie tym razem oglądamy z perspektywy służących. Główną bohaterką jest pokojówka, która godzi się udawać królową, umożliwiając jej w ten sposób próbę ucieczki przed grożącym szafotem.

L'enfant d'en haut (Sister) reż. Ursula Meier (Szwajcaria, Francja)

Stopklatka: „Luksusowy kurort narciarski w Szwajcarii. Dwunastoletni Simon mieszka w dolinie poniżej wraz ze swą bezrobotną siostrą - Louise. Każdego dnia Simon korzysta z wyciągu, dostaje się do kurortu i kradnie sprzęt bogatym turystom. Wkrótce w procederze zaczyna mu pomagać sezonowy pracownik z Wielkiej Brytani i chłopak traci wszelkie skrupuły. To z kolei, odbija się na jego kontakcie z siostrą.”

Captive reż. Brillante Mendoza (Francja, Filipiny, Niemcy, Wlk. Brytania)

Tadeusz Sobolewski: „Schwytaną (Captive) zrealizował słynny ostatnio Filipińczyk Brillante Mendoza, kronikarz współczesnego piekła, gdzie morderstwo nie wywołuje żadnego moralnego rezonansu, jak w Kinatay czy Loli (pokazywanych w Cannes i Wenecji). W jego nowym filmie Isabelle Huppert jest uczestniczką akcji humanitarnej na Filipinach porwaną przez islamskich terrorystów żądających niepodległości wyspy Mindanao.”

Meteora reż. Spiros Stathoulopoulos (Niemcy, Grecja)

Tadeusz Sobolewski: „W filmach konkursu - najdziwniejsze fabuły, które czyta się jak metafory opuszczenia, tęsknoty, poszukiwania. Grecka Meteora Spirosa Stathopoulosa: w scenerii słynnych klasztorów umieszczonych na szczytach skalnych wież - romans dwojga mnichów.

Kebun binatang (Postcards From The Zoo) reż. Edwin (Indonezja, Niemcy, Hongkong, Chiny)

Tadeusz Sobolewski: „Indonezyjskie Pocztówki z zoo 30-letniego reżysera o nazwisku Edwin, który swoimi krótkimi filmami zawojował światowe festiwale i brał udział w berlińskim Campusie Talentów, to opowieść o kobiecie, która jako dziecko została podrzucona w zoo i wychowana przez dozorcę żyraf w izolacji od świata. Stała się gwiazdą mediów, ale wciąż tęskni za swoim nieznanym ojcem.

Bai lu yuan (White Deer Plain) reż. Wang Quan'an (Chiny)

Rodzinna saga, rozgrywająca się podczas upadku cesarskiej dynastii, okupacji japońskiej i rewolucji Mao w prowincji Shzenzhen w pierwszej połowie XX wieku.

Csak a szél (Just The Wind) reż. Bence Fliegauf

Tadeusz Sobolewski: „W trudnej sytuacji kina węgierskiego, pozbawionego publicznego wsparcia, z międzynarodową pomocą powstał To tylko wiatr Benedeka Fliegaufa - grany przez naturszczyków, rozgrywający się w czasie jednego dnia, zakończony pogromem Cyganów. Film jest reakcją na autentyczne zabójstwa, które miały miejsce na węgierskiej wsi w latach 2008-9.

Tabu reż. Miguel Gomes (Portugalia, Niemcy, Brazylia, Francja)

Stopklatka: „Pilar pragnie w życiu czynić tylko dobro. Jednak nie zyskuje tym wiele uznania w oczach innych, a już na pewno nie u Aurory. Mieszkająca po siąsiedzku, podejrzliwa staruszka woli wydawać resztki swych oszczędności w kasynach. Wkrótce Aurora umiera...”

Gnade (Mercy) reż. Matthias Glasner (Niemcy, Norwegia)

Janusz Wróblewski: „Dyrektor Berlinale Dieter Kosslick zapowiada, że głównym tematem tegorocznej imprezy będą „różnego rodzaju przełomy”. Na pozór trudno jednak dopatrzyć się takiego właśnie wspólnego mianownika między chociażby wizjonerskim, wyciszonym dramatem psychologicznym Gnade (Miłosierdzie) Matthiasa Glasnera o małżeństwie przeżywającym kryzys na dalekiej północy Norwegii, a sagą rodzinną White Deer Plain Chińczyka Wang Quan’ana (zwycięzcy berlińskiego festiwalu z 2007 roku), rozgrywającą się podczas upadku cesarskiej dynastii, okupacji japońskiej i rewolucji Mao w prowincji Shzenzhen w pierwszej połowie XX wieku.”

En Kongelig Affære (A Royal Affair) reż. Nikolaj Arcel

Janusz Wróblewski: „Rewolucja Francuska stanowi też ideologiczne tło duńskiego dramatu psychologicznego Royal Affair (Królewski romans) Nicolaja Arcela o młodym, ambitnym polityku i królewskim lekarzu, który pod koniec XVIII wieku stara się wdrożyć reformy w Danii. Pomaga mu w tym jego kochanka, królowa Karolina Matylda Hanowerska.”

Dictado (Childish Games) reż. Antonio Chavarrías (Hiszpania)

Stopklatka: „W szkole, w której uczy Daniel pojawia się dziwaczny pisarz Mario. Jako dzieci mogli zostać braćmi, ale do małżeństwa między matką Maria, a ojcem Daniela nigdy nie doszło. Kiedy Mario popełnia samobójstwo, Daniel i jego żona Laura przygarniają jego córkę. Bezdzietna kobieta natychmiast obdarza dziewczynkę uczuciem, ale mężczyznę obecność dziecka coraz bardziej niepokoi. Męczy go poczucie winy, które swe źródło ma dalekiej przeszłości...”

Was bleibt (Home For The Weekend) reż. Hans-Christian Schmid (Niemcy)

Mieszkający w Berlinie trzydziestolatek rzadko odwiedza rodzinny dom. Podczas kolejnej takiej wizyty czekają go nieoczekiwane wydarzenia. W głównej roli gwiazda niemieckiego kina Lars Eidinger.

Barbara reż. Christian Petzold (Niemcy)

Tadeusz Sobolweski: „W berlińskiej Barbarze Christiana Petzolda (w głównym konkursie są aż trzy niemieckie filmy) mieszkanka NRD pod koniec lat 70. żyje obsesją ucieczki. Czytając o tym filmie, zastanawiam się, czy będzie obrazem ustrojowego ucisku, czy raczej studium izolacji, utraty kontaktu z otaczającą rzeczywistością? Petzold współpracuje z Harunem Farockim, niezależnym filmowcem debiutującym jeszcze w czasach kontestacji lat 60., porównywanym z Godardem. Ukazuje on w swoich filmach formy odczłowieczenia - te dawne, totalitarne i te nowe, związane z rynkiem i mediami. Współpraca Petzolda z Farockim to kolejny przykład, jak tak zwany film artystyczny, pokazywany w galeriach sztuki, zaczyna przenikać się z filmem kinowym, tworzyć wspólny front. Ten proces zachodzi także w Polsce. Czego nauczy się kino od artystów? Czego artyści nauczą się od kina?

Janusz Wróblewski, Berlinale 2012: przedbiegi. Bilans i rozliczenia („Polityka”)

Tadeusz Sobolewski: Festiwal w Berlinie. Kino, czyli sejsmograf („Gazeta Wyborcza”)

Stopklatka w Berlinie

Moje NH
Strona archiwalna 14. edycji (2014 rok)
Przejdź do strony aktualnej edycji festiwalu:
www.nowehoryzonty.pl
Nawigator
Lipiec / sierpień 2014
PWŚCPSN
212223 24 25 26 27
28 29 30 31 1 2 3
Skocz do cyklu
Szukaj
filmu / reżysera
 
Kalendarium Indeks filmów Mój plan Klub Festiwalowy Arsenał
© Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
festiwal@nowehoryzonty.pl
realizacja: Pracownia Pakamera
Regulamin serwisu ›