Sebastian Cichocki, wicedyrektor Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, w najnowszym numerze tygodnika „Przekrój” (6.02.2012; W stronę kina, zwrot!) o artystach, wkraczających z sukcesem w obszar sztuki filmowej, pisze m.in.:

”Zakomita brytyjska teoretyczka sztuki Irit Rogoff kilka dni temu w auli warszawskiej ASP rozwodziła się nad pożytkami płynącymi z nonszalanckiego podejścia do podziału pracy. - Niech filozofowie zaczną budować domy, malarze piszą polityczne manifesty, a politycy projektują ogrody! Tylko ostateczne zniesienie granic między dyscyplinami doprowadzi do uwolnienia kreatywnych sił drzemiących w społeczeństwie - ogłosiła Rogoff.

Postulat ten na polu sztuki współczesnej doprowadził do przewrotu kinematograficznego. Ikoną tego zwrotu jest brytyjski artysta Steve McQueen, który wdarł się przebojem na filmowe festiwale za sprawą swego fabularnego debiutu Głód [laureat Grand Prix 9. NH i Nagrody Krytyków Filmowych] - brutalnego obrazu o śmierci Bobby'ego Sandsa, lidera IRA.

W Polsce flirt artystów z dużym ekranem dopiero się rozpoczyna. Pionierem był Piotr Uklański, którego „pierwszy polski western" zatytułowany Summer Love został jednak (zupełnie niesprawiedliwie) potraktowany jak kaprys słynnego artysty. (...) Ale już dwa lata temu publiczność wpadła w zachwyt po obejrzeniu filmu Sailor [Trzecie Oko 10. NH] - sklejonego z symulacji komputerowych i znalezionych nagrań internetowych pełnometrażowego debiutu artysty Normana Leto.

Za nakręcenie filmu fabularnego zabrał się nawet nestor polskiej sztuki krytycznej Zbigniew Libera. (...)

Prawdziwie przełomowym dziełem kinowym, które przyszło z pola sztuki, jest jednak fabuła Z daleka widok jest piękny. Film malarza Wilhelma Sasnala i scenarzystki Anny Sasnal to porażająco dobry kawałek kina, który można traktować bez taryfy ulgowej, jaka przysługuje filmowym outsiderom.”