English
Seanse
25 lipca, 09:45
1 sierpnia, 15:45
  Metka
Czy chcesz obejrzeć ten film?
tak!niemoże
Zapisz
Udostępnij opis
Metki innych
185
115
61
wyświetlanie: wszystkie
Nie słyszę już gitary
I Can No Longer Hear the Guitar / J’entends plus la guitare
reż. Philippe Garrel / Francja 1991 / 108’
napisy: polskie i angielskie

Obsada

Benoît Régent, Johanna ter Steege, Yann Collette, Mireille Perrier

Opis filmu

Historia miłości Gérarda (Benoît Régent) i Marianne (Johanna ter Steege) – począwszy od głębokiej, niegasnącej namiętności aż do samozniszczenia i podporządkowania się heroinie. Ten autobiograficzny film został zainspirowany związkiem Garrela z Nico, wokalistką The Velvet Underground, równocześnie jest portretem całego pokolenia, od rewolucyjnych snów z lat 60. i 70. do gorzkiego otrzeźwienia w latach 80. To jeden z najbardziej lirycznych i emocjonujących filmów reżysera.

Ariel Schweitzer

W intymnych filmach Garrela, inspirującego się kinem Godarda i postrzeganego jako najbardziej konsekwentny wciąż tworzący spadkobierca Nowej Fali, silnie wybrzmiewają autobiograficzne wątki. Tak też jest w wypadku tej surowej, a zarazem przesyconej emocjami opowieści. Reżyser zadedykował ją słynnej piosenkarce i muzie Andy’ego Warhola, Nico – swojej wieloletniej partnerce, która zmarła w 1988 roku. Melancholijny film zrodzony z żałoby po ukochanej stanowi jednocześnie gorzki portret generacji Garrela i gest pożegnania z czasami młodości – Majem ’68, który przyniósł rozczarowanie. Ekranowym alter ego artysty jest Gérard, wrażliwy i zagubiony mężczyzna zakochany w piegowatej Marianne. Miłość jest dla niego sensem życia – bohater wierzy, że uczucie jest w stanie przetrwać wszystko, i nie dopuszcza do siebie myśli, że tak jak jego młodzieńcze ideały może ono być trującą iluzją.  

Magdalena Bartczak

Informacje o reżyserze

Philippe Garrel

Urodzony w 1948 roku, został okrzyknięty cudownym dzieckiem kina, gdy jako 16-latek zadebiutował szczerym autoportretem pt. Skłócone dzieci. Choć już w latach 60. nakręcił wiele filmów, to jego kariera zaczęła rozkwitać pod koniec lat 70., gdy zdobył uznanie m.in. za sprawą Skrytego dziecka (Nagroda im. Jeana Vigo), Zapasowych pocałunków oraz Narodzin miłości. Do ostatnich osiągnięć tego autora, często czerpiącego ze swojej biografii i krytycznie portretującego społeczeństwo, należą Gorące lato oraz Zazdrość.

Wybrana filmografia

1975 Kryształowa kołyska / Le Berceau de cristal / The Cradle of Crystal

1979 Skryte dziecko / L’Enfant secret / The Secret Child

1989 Zapasowe pocałunki / Les Baisers de secours / Emergency Kisses

1999 Powiew nocy / Le Vent de la nuit / Night Wind

2005 Zwyczajni kochankowie / Les Amants réguliers / Regular Lovers

Stopka

reżyseria: Philippe Garrel
scenariusz: Philippe Garrel
zdjęcia: Caroline Champetier
montaż: Sophie Coussein, Yann Dedet
dźwięk: René Levert
obsada: Benoît Régent, Johanna ter Steege, Yann Collette, Mireille Perrier
producent: Bernard Palacios, Gérard Vaugeois
produkcja: Les Films de l’Atalante
właściciel praw: Embassy of France
język: francuski
barwa: kolor
Moje NH
Strona archiwalna 14. edycji (2014 rok)
Przejdź do strony aktualnej edycji festiwalu:
www.nowehoryzonty.pl
Nawigator
Lipiec / sierpień 2014
PWŚCPSN
212223 24 25 26 27
28 29 30 31 1 2 3
Skocz do cyklu
Szukaj
filmu / reżysera
 
Kalendarium Indeks filmów Mój plan Klub Festiwalowy Arsenał
© Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
festiwal@nowehoryzonty.pl
realizacja: Pracownia Pakamera
Regulamin serwisu ›