Obsada

Sami Frey, Juliet Berto, Juliette Binoche, Mara Goyet

Opis filmu

Poruszająca historia o ojcu, który próbuje naprawić nadszarpnięte relacje ze swoją dziesięcioletnią córką z pierwszego małżeństwa. Emmanuel (Sami Frey) jest ojcem Elise (Mara Goyet) i ojczymem starszej od niej Natachy. Stara się pogodzić te obowiązki, odwiedzając młodszą córkę w weekendy, ale wywołuje to zazdrość jego nowej rodziny, w szczególności pasierbicy. Udaje mu się nawiązać nić porozumienia z Elise w trakcie ogólnikowych rozmów. Więź między ojcem i córką pogłębia się, gdy Emmanuel zaczyna nagrywać kamerą Elise swoje przemyślenia i odczucia, które w innym przypadku nie ujrzałyby światła dziennego. Sugestywny portret „nowej francuskiej rodziny”, a w tle konsekwencje kulturowe rewolucji seksualnej.

Ariel Schweitzer

Jacques Doillon to mistrz dramatów rozgrywających się przy drzwiach zamkniętych, który chętnie przemyca do kina teatralne inspiracje. Bohaterowie jego filmów – zwykle nie więcej niż dwie, trzy postaci – zmuszani są do ciągłych konfrontacji i nieustannej wymiany ról. Reżyser przypatruje im się z uwagą, często osiągając intensywność psychodramy – taki efekt uzyskał m.in. w Relacjach rodzinnych, gdzie głównymi figurami uczynił ojca i córkę. Mężczyzna, który od dłuższego czasu żyje z nową rodziną (wychowując m.in. pasierbicę, w którą wcieliła się młodziutka Juliette Binoche), zabiera dziesięcioletnią dziewczynkę na wycieczkę do Hiszpanii. Wkrótce okazuje się, że celem ich wyprawy jest praca nad filmem. Bohaterowie inscenizują kolejne części własnej historii, kręcąc wideodziennik wspólnego weekendu. Kamera odsłania coraz mniej oczywiste emocje, a granica pomiędzy fikcją i rzeczywistością w fascynujący sposób się zaciera.

Magdalena Bartczak

Informacje o reżyserze

Jacques Doillon

Urodzony w 1944 roku reżyser samouk, początkowo współpracował jako montażysta przy produkcjach m.in. Alaina Robbe-Grilleta i Eddy’ego Matalona. Od końca lat 60. kręcił krótkometrażowe dokumenty. W fabule zadebiutował w 1973 roku jedną z trzech nowel w filmie Rok 01 (pozostałe wyszły spod ręki Alaina Resnais’go i Jeana Roucha). Po przełomowych Palcach w głowie zrealizował m.in. intymny dramat Kobieta, która płacze i La Drôlesse, wyróżniony Young Cinema Award w Cannes. Jednym z jego największych osiągnięć artystycznych jest poruszająca Ponette, uhonorowana nagrodą FIPRESCI na MFF w Wenecji.

Wybrana filmografia

1973 Palce w głowie / Les Doigts dans la tête / Touched in the Head

1979 Kobieta, która płacze / La Femme qui pleure / The Crying Woman

1979 La Drôlesse / The Hussy

1990 Mały przestępca / Le Petit criminel / The Little Gangster

1996 Ponette

Stopka